Gdy młody elfi posłaniec oddalił się, Amras zacisnął pięści. Kurwa, co ten pirat wymyślił?
Po chwili jednak elf opanował się i kontynuował spacer, niespiesznie zmierzając do ich namiotu. Był pewien, że zastanie tam Sigiona, który kurował się po ich nocnej akcji. Sądząc z reakcji i traktowania przez innych, Yevereth również powinna z nim siedzieć.
Choć najemnik wciąż leżał na sienniku, to już na pierwszy rzut oka widać było, że czuje się o wiele zacniej, niźli wcześniej. Doskonale się składało, bo jeśli wciąż chcą grać ważne postaci w komandzie, muszą wszyscy być w jak najlepszej formie.
Na widok elfa wojownik zerwał się z posłania, sycząc przy tym z bólu, gdyż nieumyślnie zahaczył zranioną częścią ciała o słupek podtrzymujący konstrukcję namiotu. Nie zważając jednak na ból, ruszył w stronę swoich bagaży. Chwilę przy nich grzebał, gdy w końcu na powrót stanął przed Amrasem, w ręce dzierżąc niewielki pakunek, owinięty w owczą skórę.
- Prezent od krasnoludzkiej części załogi komanda - rzekł, szczerząc zęby i przekazując elfowi zawiniątko. - Ja sam mam Vanessę i sztylety chciałem zdobyć przede wszystkim dla was... Jednak mój ród jest na tyle hojny, nawet w takich czasach, że i mnie w podobny wyposażył. Właśnie w takich chwilach czuje się, że robimy to w słusznej sprawie! - Zakrzyknął wręcz, zdjęty emocjami.
Amras przyjrzał się uważnie broni. Ostrze wykonane było z czystego srebra, rękojeść zaś pozbawiona zbędnych zdobień. Dzięki temu całość była niezwykle lekka, doskonale leżąca w dłoni. Ucieszył się na ten podarunek, tym bardziej, że od pewnego czasu podobny pomysł chodził już mu po głowie, nie wiedział jednak jak się za to zabrać.
- Dziękuję. Przekaż słowa mojego uznania krasnoludzkim mistrzom, jeśli ich spotkasz. Przejdźmy jednak do spraw ważnych. Angus Bri Cri rozkazał stawić nam się dziś po zmierzchu w namiocie dowództwa. Bez powodu tego by nie robił, zapewne chce przekazać nam plan działania na następne dni... A z tego co wywnioskowałem, nie będzie to byle co - mówił z podnieceniem, spoglądając to na Yev, to na Sigiona. - Bądźcie gotowi, słońce zajdzie za parę godzin. A... I chyba powinienem was ostrzec. Może was czekać pewna niespodzianka, chociaż niczego nie obiecuję - nie zważając na pytania, legł na posłaniu i pozwolił, by sen nim zawładnął.


Amras x
Yev
Sigion

..a Yevereth podziękowała za sztylet, pochwaliła krasnoludzką robotę i wróciła leczyć kaca (czyt. spać), bo poprzednio, oprócz grania w karty, zdążyła się porządnie napić z krasnoludami.

Zaczynamy nową kolejkę, bo nie mam zamiaru pisać o powyższym wypracowania na 100 zdań

Sigion zauważył "starych znajomych". Do samego Deariena nic nie miał. Zastanawiał się tylko dlaczego bierze ze sobą tego przybłędę, Helyasa... Pewnie to on się do niego przyczepił. Spojrzeli sobie w oczy z Dralann. Przez chwilę mierzyli się wzrokiem, po czym on odpuścił.
-Doskonale, możemy zaczynać!
- Więc o co chodzi?? Jest jakaś robota? - najemnik nie chciał przedłużać... chciał działać.

Do namiotu wszedł również Garvey. Ręce miał związane z tyłu grubym sznurem, prowadzony był przez dwóch rosłych elfów, którzy zatrzymali się przy wejściu i zdjęli mu opaskę z oczu. Na widok starej drużyny mag wyszczerzył się i wskazał ich ruchem głowy swojemu niezbyt delikatnemu konwojowi.
    Mag nie chciał dołączać do Wiewiórek. Gdy Amras to zaproponował wszczął awanturę, po czym z hukiem opuścił swoją dotychczasową drużynę. Ukrywając twarz pod kapturem spacerował po mieście, uszy miał otwarte na wszelkiego rodzaju plotki. Po drodze chciał się w coś zaopatrzyć za zdobyte pieniądze, lecz jednak nic nie kupił. W końcu samotne podróżowanie zaczęło go nużyć, z przerażeniem stwierdził, że brakuje mu reszty. Podobała mu się poprzednia przygoda z nowymi przyjaciółmi, bo chyba mógł ich teraz tak nazwać… A czymże było życie bez kogoś, z kim można spędzać ciekawe i ryzykowne chwile? Czarodziej postanowił wykorzystać swoje umiejętności, by trafić na jakikolwiek ślad drużyny. Gdzie mogą się podziewać…? Niezwykle przydatne zaklęcie sondowania myśli okazało się niezbędnym elementem poszukiwań, Garvey znalazł w końcu kilku przedstawicieli Wiewiórek. Gdy dowiedzieli się, że mag coś o nich wie ogłuszyli go, a potem spętali, nie dając mu wytłumaczyć swych intencji. Obudził się w lesie, dwóch elfów stało nad nim z łukami wycelowanymi wprost w jego brzuch. Po rozkazie opowiedzenia wszystkiego, któremu nie można było się sprzeciwić czarodziej powiedział im dokładnie w jakim celu ich szukał. Nie chcąc mu wierzyć związali mu oczy, po czym gdzieś zaprowadzili.
    I znajdował się on teraz wraz z drużyną, wraz z przyjaciółmi. Szeroki uśmiech nie znikał z jego twarzy, chciał podejść do nich i przywitać się, lecz więzy mu na to nie pozwalały. Żelazny uścisk jednego z elfów wciąż trzymał sznur.
- Znacie o, tego tu? On twierdzi, że was szukał - wycedził przez zęby, najwyraźniej nie pałając miłością do czarodzieja.



Amras
Garvey
Sigion
Yev

...wzrok elfa długo wędrował po twarzach zgromadzonych. Amras analizował wszelkie możliwości i kombinacje. Dobrze by było pójść z... Z Dearienem, kurwa. I Dralann, mieliby zapewnioną wysoką mobilność, mogliby wybrać drogę dachami - każdy z nich doskonale sobie radził z łukiem, no i są zwinni. Jednak nie, nie mógł iść z tymi, którzy pierwsi go zdradzili. Może Sigion i Yevereth? Akcja z patrolem wyszła im wybornie, jednak Dearien miałby wtedy w swojej drużynie praktycznie tylko dwie osoby, bo Helyas wydawał się być bezużyteczny.
Ostatecznie znać o sobie dało elfie wyrachowanie Amrasa. Podwinął rękawy, w pełnej okazałości ukazując zgromadzonym blizny na rękach, pamiątkę po nocy w dworzyszczu Marcelle.
- Chcę iść z Yevereth... I Dralann.
Wśród zgromadzonych znajomych dostrzegł niewielkie poruszenie. Wiedział, że jego wybór mógł wprawić w skonfundowanie, jednak doskonale wiedział, co robi. Najbardziej zdziwiony wydawał się chyba Sigion. Amras doskonale go rozumiał, bo sam na jego miejscu też spodziewałby się raczej dobrania mocnej grupy uderzeniowej, a tymczasem...
Jednak Amras wiedział, co robi. Zespoły były teraz wyważone. U nas ja i Dralann, myślał, u nich Dearien i Sigion od sieczki. Yevereth, czarodziejka, Garvey czarodziej. W jednej i drugiej drużynie mag. Nasza mniejsza siła ognia jest zaś równoważona tym, że tamci mają Helyasa u siebie. Jest consensus. Zagadką pozostawało tylko to, czy konkurencyjna drużyna - przede wszystkim Dziecko Lasu - zaakceptuje jego plan.*



* Jeśli tak, to nowe wątki będą w takim składzie, jakie są w drużynach, tak? =]

Amras X
Sigion
Yev
Garvey

Czarodziej nie spodziewał się niczego. Mogli być na niego wściekli, że odszedł w ważnej chwili, choć teraz na ich twarzach nie malowało się żadne uczucie wobec niego. Unikali go? Na to wyglądało. Nie przejmując się tym czekał na rozwój wydarzeń, nie wiedział, że ktokolwiek będzie chciał go wziąć do swojej drużyny. Był wyszkolonym magiem, potrafił leczyć... Lecz najwyraźniej drużyna nie pałała do niego przyjaźnią. Podszedł do Deariena i Sigiona.
- Mam iść z wami?

- Myślę, że nie powinniśmy sztywno trzymać się taktyki, nigdy nie wiadomo, co nas zaskoczy. Co się zaś nas tyczy, pójdziemy jednym z kanałów, tym, który wpływa do stawu w zamkowym ogrodzie. Ten tajemniczy tunel wydaje mi się zbyt niebezpieczny, Sigion może niech próbuje szczęścia. Ja nie będę ryzykował życia tych dwóch dziewczyn - mówiąc to, wskazał dłonią próbującą stłumić ziewnięcie Yevereth i Dralann, bawiącą się nożem. - Gdy już znajdziemy się na terenie, postaramy się przeniknąć do komnat Dijkstry. Nie wiem, przebranie, może iluzja. Jeszcze coś - nie ma sensu, żeby każdy oddział za wszelką cenę próbował dostać się do szpiega. Każdy ma w składzie maga? Myślę, że ci, którzy pierwsi osiągną cel, powinni dać znak reszcie, by tamci wracali, zamiast iść w ręce strażników. Jakieś iskierki, nie wiem, to chyba potrafi każdy czarodziej?
No i co dalej, gdy uda nam się go pojmać? Myślę, że to już powinniśmy mieć ustalone, którędy z nim wracamy, żeby w razie trudności, reszta mogła ruszyć z pomocą.