Wyciągała gasnące serce z piersi kapłana, gdy pirat Dearien wjechał na drogę z pytaniem na twarzy. Wyglądał niecodziennie , co prawda. Dosyć zabawnie. Dralann spod zmarszczonej gniewem twarzy uśmiechnęła się do niego.
-Ładne prawda? - uniosła w górę serce.
Dearien siedział cicho więc kontynuowała.
-Wiesz, myślałam by oddać je panu Leartesowi. Teraz wydaje mi się, że lepiej zakopać je w ziemi, albo zmielić na kotlet.
Zaciągnęła zwłoki w pobliskie krzaki  i zostawiła. Nie chciała kalać blisko płynącej rzeki. Wzięła srebrnego konia kapłana i zwróciła się w stronę wioski.
Wracając, gdzieś między drzewami mignął jej jeleń o rozłożystym porożu.



Yevereth
Helyas
Sigion
Garvey
Dralann x
Dearien
Amras
(Heian)

Patrząc na niecodzienną scenę, Dearien uśmiechnął się gorzko. Nie za bardzo rozumiał o co chodzi. Kim był Leatres? Eee, dowie się tego potem, o ile w ogóle dalej będzie go to interesować. Postanowił rozluźnić atmosferę:
- Ci ludzie pewnie też widywali ruszające się drzewa, tak?
Już chciał pospieszyć z wyjaśnieniami swojego wiedźmińskiego zlecenia, kiedy Dralann spojrzała na niego co najmniej nieprzyjemnie. Nigdy nie widział na jej twarzy takiego grymasu. Jakby czuła się urażona.
- No co? - zapytał, nieco tracąc pewność siebie pod ciężarem wzroku jego towarzyszki. - Wyjaśnisz mi łaskawie, dlaczego zarżnęłaś na środku traktu dwóch ludzi? - zapytał. Zabrzmiało to nieco bardziej opryskliwie, niż zamierzał.

Yevereth x
Helyas
Sigion
Garvey
Dralann x
Dearien x
Amras
(Heian)

Sigion nie miał pojęcia jakim cudem udało mu się wyjść z tego cało... No może nie do końca cało. Nadal nie był w pełni sił. Jednak miał ich na tyle, żeby dosiąść konia i udać się w dalszą podróż. Wiedział, że jeśli napotkają jakieś przeszkody nie będzie w stanie korzystać z topora. Cieszył się, że ma o wiele lżejszy miecz, a nawet dwa. Yevereth bardzo mu pomogła. Będzie musiał się jej kiedyś za to odwdzięczyć... Kto wie, może już niedługo będzie miał okazję.
Spojrzał ostatni raz na dworek, w którym stała Marcelle. Mimo, że się od niego oddalali, ciągle widział jej piękne oczy. Odwrócił się do Amrasa.
- Co teraz? Jest nas tylko troje. Ja nie jestem jeszcze w pełni sił. Zakładam, że nie masz zamiaru gonić za tamtymi, chyba, że się mylę? - Sigion nie miał pojęcia co teraz zrobi tak uszczuplona drużyna. Miał nieliczne kontakty, jednak wątpił, że zdoła z nich wydobyć potrzebne informacje. Musieliby mieć dużo szczęścia. Poza tym Sigion w ciągu tych kilku lat, kiedy pracował na zlecenia różnych ludzi nie zdążył zawiązać wielu znajomości. To była jedna z wielu przyczyn, dla których tak często dostawał robotę, jednak wiedział, że to się z czasem zmieni...

Yevereth
Helyas
Sigion x
Garvey
Dralann
Dearien
Amras
(Heian)

Nieco zdezorientowany korsarz potrzebował dłuższej chwili na ogarnięcie umysłem faktów. Więc Dralann wierzyła w ruszające się drzewa? Na dodatek zabiła jakichś wędrowców. Mogli mieć kłopoty, i to niemałe. Postanowił się w to nie mieszać.
- Dralann, masz teraz zamiar... wyrównać jakieś rachunki, czy coś? - otwarcie zapytał Dearien - Jeśli tak, to poczekamy. Ale nie możemy zabawić tu długo.
Czekając na odpowiedź, dociągnął pasy i poprawił pochwę miecza. Bawiąc się buteleczkami z alkoholem, raz jeszcze się odezwał.
- Mam zamiar wyruszyć nad ranem. Do wspomnianego znajomego. Czeka na nas kawał drogi, bowiem mieszka na wybrzeżu pod Novigradem. Chyba Cię nie zniechęciłem wizją długiej wędrówki, co? - uśmiechnął się pogodnie. Wiedział, że ta dziewczyna mogłaby biec tygodniami przez bagna, zanim doznałaby znużenia. Wiedział, ale nie mówił, że wie. - W każdym razie - podjął, zanim ta odpowiedziała -  teraz udam się do karczmy. Pewnie nasz uroczy bard już tam siedzi i zapija się w trupa. Poszukam jakichś zleceń. - wyszczerzył się i rozłożył ramiona, prezentując swój ekwipunek. - Swoją drogą, kojarzę pewnego wiedźmina, który podróżował z bardem. Ale nijak nie mogę sobie przypomnieć ich imion. 
Po tych słowach odszedł. Wyprostowany, z rękami płynnie przemykającymi w przód i w tył, opierając ciężar ciała na lewej nodze, miękko stąpając po trakcie.

Yevereth
Helyas
Sigion x
Garvey
Dralann x
Dearien x
Amras
(Heian)

Zastała za piratem, gdy ten skierował się do wsi. Myślała o nim. Czy nie powinna wydrzeć serca, które bije wbrew woli.
'Nie dla mnie wielkie rzeczy' myśl musnęła jej głowy. Dralann wyprostowała się patrząc uznaniem na zachodzące słońce. Jak na brata, który spełnił dobrą robotę.*
-Ejż!- zakrzyknęła, prąc koniem przed siebie- Piracie. Wracam również.

Karczma był praktycznie opustoszała. Z gotówki, jaką znalazła w jukach u koni kapłanów wynajęła pokój na nocleg. Zaśmiała się w głos na widok pościeli.


*nie wiem jaka była pora dnia, ale ma być cholera epicko I znów absolutne minimum, ale chciałam dac odpocząć mojej postaci, więc dorobiłam se post do tamtego krótkiego. Drodzy admini, w ogóle zezwala sie na komenty pod przygodą?

Yevereth
Helyas
Sigion
Garvey
Dralann x
Dearien
Amras
(Heian)

Ostatnio edytowany przez Sarumojad (2012-01-07 21:43:26)

Garvey wskoczył na konia i podążał za wytyczoną przez barda ścieżką. Musiał mu zaufać, musiał wierzyć, że ten nie wyprowadzi go w pole, nie zawiezie w sam środek pułapki. Zresztą, po co miał to robić? Nie spodziewał się przecież powrotu czarodzieja, najprawdopodobniej nikt z drużyny go nie doceniał. Nie wiedzieli, że wróci.
Mag otrząsnął się z zamyślenia, rozprostował w siodle, rozejrzał. Wciąż gnali, Helyas na koniu obok nie zwracał uwagi na Garveya, który nie odezwał się nawet słowem. Nie chciał z nim rozmawiać. Ponownie skulił się, wbił wzrok w grzywę konia i zamyślił.
Co zrobi, gdy będzie za późno? Rzuci się na ratunek, poświęci życie w obronie? Czy uniknie tego, odwróci się plecami i zwieje podążającej za nim śmierci? A co zrobi Helyas, ten bard, który sam nie wie co ma ze sobą począć? Co obaj zrobią, gdy okaże się, że nie było po co tam jechać?
Za dużo pytań. Za mało odpowiedzi. Mag ponownie spojrzał na barda, potem przed siebie. Niedługo będą na miejscu. Niedługo wszystkie wątpliwości się rozwieją.

***

W końcu dotarli na miejsce. Bard nie musiał tego oznajmiać, wspaniały dworek był widoczny z daleka i trudno było go pomylić z innym domostwem. Gdy zbliżyli się, Garvey zeskoczył z konia i już chciał zapukać, lecz jego uwagę zwróciła pewna rzecz. Co tu robiły ślady podków? Bystre oko maga nie mogło ich przeoczyć. Dłonią pokazał Helyasowi, by się nie ruszał, po czym podszedł do nich, zbadał. To musiały być konie reszty drużyny, przecież innych śladów nie było widać. Lecz jak odjechali, skoro byli w zagrożeniu? Kolejna niewiadoma. Postanowił nie ryzykować wejścia do dworku.
- Tutaj nadchodzi czas podjęcia decyzji, Helyasie. Ja jadę za śladami, ty decyduj - podążasz za mną, czy uciekasz razem z tamtymi zdrajcami? - zapytał Garvey oschle, odwracając się do barda. Spojrzał mu prosto w oczy i oczekiwał szybkiej odpowiedzi.

Yevereth
Helyas
Sigion
Garvey x
Dralann x
Dearien x
Amras
(Heian)

Sigion oniemiał. Nie zwracając uwagi na Amrasa spiął pietami konia i popędził za jednorożcem. Elf szybko go dogonił.
Cieszył się, że zanim zdrajcy odeszli, Daerien nauczył go pożytecznej sztuczki, która pomoże mu już przynajmniej drugi raz. Szybko wiązł sznurek, podążając za starymi radami pirata, i tymi, które przekazał mu od niego elf. Rzucił... I nie trafił. Trudno było trafić i kierować koniem w galopie. Rzucił lejce Amrasowi, który był tuż obok. Ten szybko je złapał, pojmując zamiary najemnika. Sigion spróbował jeszcze raz i... nie trafił po raz kolejny. Zirytowany elf odrzucił mu lejce i wyrwał z rąk sznur. Sprawniejsze oko elfa, który był przecież świetnym łucznikiem, wycelowało i w mgnieniu oka jednorożec leżał na ziemi z obwiązanymi oboma tylnymi nogami. O dziwo, podczas upadku nic sobie nie połamał.
- Świetnie się spisałeś, Amrasie. - najemnik poklepał elfa po plecach, kiedy już zsiedli. - Tyle czasy go szukaliśmy... W sumie i tak poszło szybciej niż sądziłem... Jednak uleciała mi jedna rzecz. Ma być żywy, czy martwy? - nie uśmiechnął się. nie miał nic wspólnego z magią, jednak zabijanie magicznych stworzeń nie przynosiło mu frajdy. Szanował je... - Nie chciałbym go zabijać. - Dodał po chwili.