Mieszkańcy miasteczka nie wydawali się poruszeni napaścią na chłopca. Takie rzeczy nierzadko się tutaj zdarzały. Ludzie popatrzeli jedynie przez chwilę, a kilku chłpóc zabrało rannych bandytów. Caspral stał wpatrując się pogejrzliwie w młodzieńca w czerwonej szacie. Tamten uśmiechając się czekał na odpowiedź.
- Jaką propozycję? - powiedział niepewnie chłopiec
- Zrobiłeś na mnie wrażenie. Świetnie walczysz, jak na swój wiek. Zabiorę Cię wraz z towarzyszami do Nordrondu. Do klasztoru wojowników.
Caspral poczół podniecenie. Słyszał wiele o wsaniałych wojownikach Nordrondu. Jego dziadek należał do gwardii przybocznej Keretha. W jednej chwili ekstaza ustapiła miejsca zakłopotaniu. Nie wiedział, czy przyjąć propozycję nieznajomego. Ale cóż mógł robić stracił rodzinę i dom. Był samotny.
- Dobrze - zgodził się w koncu Caspral
- Świetnie. Zatem ruszajmy. Zrobiliśmy już zakupy. Ale zaraz zaraz... co ty masz na sobie? nie możesz iść w tych podartych łachach. - powiedział nieznajomy uśmiechając sie promiennie. Zniknął na chwilę wśród tłumu handlarzy, po czym wrócił trzymając w ręku płaszcz, skórzną kamizelkę i wełniane spodnie.
- Załóż to, na razie. W klasztorze dostaniesz swoją szatę.
Caspral przyjął podarunek wyrażając wdzięczność. Zniknął po chwili za rogim by się przebrać. Wrócił nim zorientowano się, że zniknął. Caspral dosiadł Armona i ruszył za nowicjuszami z klasztoru do stajni miejskiej. Czekało tam osiem koni, po jednym dla każdego z nich. Kiedy wszyscy bli gotowi wyruszyli w drogę. Caspral uśmiechał się na myśl, że zostanie wielkim wojownikiem.

Jechali do zmroku, kiedy zatrzymali sie na noc. Rozbili namioty z zielonego płótna. Caspral spał z młodym nowicjuszem, niewiele starszym od niego. Zaprzyjaźnili się. Tej nocy Caspral spał dobrze. Był wolny od nieprzyjacielskich hord i dzikich bestii. W otoczeniu wojowników z klasztoru czół się bezpiczny.

Swietnie piszesz

No to kontymuacja:

Gdy ponownie ruszyli w drogę, do Casprala podjechał przywódca grupy nowicjuszy,
- Wybacz, że się nie przedstawiłem. Mam na imię Vikald. - powiedział z wiecznym uśmiechem na twarzy
- Caspral - odparł, uśmiechając się słabo.
- Skąd jesteś ? Jak znalazłeś się sam w Sylawii ?
Caspral podniósł wzrok z powagą. Wyraz jego twarzy był surowy. Z trudem powstrzymał się od płaczu. Nie mógł okazać słabości.
- Mój ojciec był panem na Zachodnim Półwyspie. Jego i moją matkę zamordowali żołnierze Radmara 2 dni temu. Uciekałem z rodzinnej wsi, by się ukryć i tak trafiłem do Sylawii.
Vikald spuścił wzrok. Jego wiczny uśmiech opuścił na ten moment jego poczciwą twarz. Jasne własy rozwiewał wieczorny wietrzyk.
- Przykro mi. - powiedział ze szczerym współczuciem.
Caspral nie dał odpowiedzi. Poklepał Armona i jechał dalej. Zatrzymali się przed ciemnym lasem. Caspral nigdy wcześniej tu nie był, ale wyczuwał mroczną aurę tego miejsca. Rozbili obóz niedaleko drogi, na łące. Tej nocy Caspral zapoznał się z resztą kompanii. Zaprzyjaźnił się ze wszystkimi, oprócz jednego z młodych nowicjuszy. Na imię miał Lars.
Siedząc przy ognisku nowicjusze żartowali wesoło popijając kompot ze śliwek. Kidy wszyscy poszli już do namiotów z lasu dobiegł upiorny ryk. Wszyscy poderwali się w posłaniach. Vikald wyszedł z namiotu pierwszy i krzyknął do innych, by też wyszli. Nowicjusze dobyli włóczni, które mieli przy siodłach. Były to zdobione włócznie z wyszlifowanym trzonkiem i ozdobnym grotem w kształcie płomienia. Caspral wyjął swój nóż. W lesie zaczęły poruszać się jakieś cienie. Caspral zamarł, gdy ktos dotknął jego ramienia. Kto to mógł być? Przecież chłopiec stał całkiem z tyłu...

Dearien napisał:

Pchnął pierwszego napastnika w miednicę...

Wiesz, mogłeś wymyślić lepsze miejsce

A ty jak wchodzisz do marketu to najpierw mówisz ekspedientce: Proszę pani! ją kupię kilo mąki, dobrze ?
A potem dobiero idziesz kupować ?
To po prostu było czyste nieporozumienie

Ich było 9, nie 10 xD No może masz racje, ale ty jakbyś był nieustraszonym wojownikiem potężnego klasztoru wojowników i miałbyś 7 silnych towarzyszy, to zawracałbyś sobie głowę jakimś dziadem z przydrożnego zamtusu ?

Niedługo wyjdzie kolejna część. może nawet dziś

No to był "dom publiczny". Tylko miał jeszcze stajnie na zapleczu