Przygotowałem kilka fragmentów i będę je dodawał po kolei. Oto pierwszy:

Chłopiec odwrócił wzrok i instynktownie uchylił się przed przewidywanym ciosem. Koścista ręka trzymająca wyszczerbiony i zardzewiały topór, której trzymały się jeszcze resztki podgnitego ciała przeleciała nad głową Casprala. Ten krzyknął, a gdy nowicjusze odwórcili się w jego stronę, z lasu wypadło więcej takich kreatur. Vikald skoczył  naprzód z włócznią skierowaną w stronę potwora. Powalił pierwszego napastnika i zabrał się za drugiego.
- Nartanie ! Pomóż Caspralowi ! - krzyknął przebijając pierś kolejnego monstra.
Nartan, wysoki brunet przytaknął i ruszył wykonać polecenie. To była ciepła, bezwietrzna noc. Była pełnia, co wywołało aktywność mieszkańców ciemnego lasu. Nartan natarł krzycząc, by zwrócić na siebie uwagę wroga. Udało się. Mroczny stwór spojrzał na Nartana, a grot jego włóczni był ostatnim obrazem, jaki utkwił w  pamięci potwora. Zaraz potem kolejny ruszył by pomścić śmierć kolegi, i jeszcze jeden, i kolejny. Nartan dźgał i uderzał na oślep. Na jego czerwonej szacie nie było widać krwi, płynęła jednak ona strumieniami.
- Nie wytrzymam ! - wydusił ciężko ranny Nartan próbując uśmiercić następnego napastnika.
Caspral otrząsnął się słysząc te słowa i z obnażonym nożem natarł na potwory oblegające Nartana. Pierwszego zaszedł z tyłu wbił mu broń w kark aż po rękojeść. Wzdgrygnął się, gdy dotknął skóry stwora. Była śliska i szorstka. Gdzieniegdzie wystawały kawałki połamanych przez lata kości. Z następnym monstrem było trudniej. Zauważył on już Casprala i w furii natarł unosząc miecz. Chłopiec cofnał się osłaniając twarz rękami Broń przeciwnika rozcieła mu skórę na nadgarstku. Krzycząc z bólu Caspral zaczął po omacku machać nożem. Widać, w tą noc sprzyjał mu los, ponieważ wykonując tę desperacką czynność, poszramił trupią twarz przeciwnika, który leżał teraz na ziemi...

cdn...

Kiedy następne części? Doczekać się nie mogę